Bir hayalle başladı bu yolculuk. Okuduğum bir kitapla, izlediğim bir filmle başladı. Che içime bir ateş düşürdü ve uzun yıllar sönmedi. Üniversiteden mezun olduktan sonra , herkes gibi çalışmaya başladım. İş hayatımda istediğimi bulamadığımı düşündüğüm bir zamandan geçiyordum. Ne yapmak istediğim hakkında da biraz kafam karışıktı açıkçası. İşten ayrılmıştım, kendi işimi kurmaya karar vermiştim; ama geceleri beni uyutmayan bir şey vardı. İnsan böyle zamanlarda kendisini uyutmayan şeyi biliyor da kendine bile itiraf edemiyor. Biraz zaman aldı; ama kendime itiraf ettim neden uyuyamadığımı. Keşke dememek için, hep bunu yapmak istemiştim dememek için yıllardır yapmak istediğim şeyi daha fazla ertelememeye karar verdim. Sırt çantamı hazırladım ve Peru’ya tek gidişlik bir bilet aldım. Böyle söyleyince çok basitmiş gibi; ama aslında bazen o kadar basit. Süresi ve rotası belli olmayan bir yolculuktu başlarda, rotası ve süresi yollarda oluştu. 3 ay sürse çok mutlu olacağım bir yolculuğu, yollarda gönüllü çalışarak ve biraz ekonomi yaparak 6 ay kadar bir süreye çıkardım. Yola çıktığımda 28 yaşındaydım. 28 senelik hayatımda yaptığım onca anlamlı şeye rağmen en güzel şeydi! En özgür , en yalnız hissetmediğim, en mutlu olduğum 6 aydı! Korkmadın mı diye çok sordular. Korktum; ama korktuğunuz her şey gibi o ilk adımı atınca korkulacak bir şey olmadığını anlıyorsunuz. Geriye ise tatlı bir tebessümle anlatacak bir sürü hikaye kalıyor.
